Sociaal (V)aardig!
Je bent bestuurslid geworden van de dorpsraad of van de voetbalclub. Je wilt je immers graag inzetten voor je dorp en voor de jaarlijkse feestweek. Of je bent zelf ook een enthousiaste voetballer, net als je kinderen.
Op een mooie zaterdag komt de wethouder langs om jou en de andere vrijwilligers in het zonnetje te zetten. Jullie worden toegesproken en hartelijk bedankt voor jullie werk voor de samenleving. Er zijn gebakjes met het logo van de gemeente. De wethouder overhandigt een enorme beker voor in het dorps/clubhuis met het opschrift ‘Sociaal (V)aardig’. Iedereen krijgt een pen en een T-shirt met dezelfde tekst. In het lokale krantje sta je rechts naast de wethouder op de foto. Iedereen heeft zijn nieuwe T-shirt aangetrokken, de wethouder ook, met zijn jasje er overheen. De penningmeester houdt de beker omhoog.
De sociale basisinfrastructuur
Een jaar later: er zijn verkiezingen geweest en nu waait er een nieuwe wind door de gemeente. Het nieuwe college van B en W maakt andere keuzes, lees je in het lokale krantje. Zo zal ‘de sociale basisinfrastructuur aan een grondige herijking worden onderworpen’. Wat jij daar mee te maken hebt, weet je dan nog niet. Wat die zin betekent eerlijk gezegd ook niet.
In het najaar wordt er door de gemeente een ‘participatiebijeenkomst’ belegd in het dorpshuis. Daar zullen de inwoners worden geïnformeerd over de plannen van het nieuwe college en de gevolgen daarvan voor jullie dorp. Ook de herijking sociale basisdinges staat op de agenda.
Dit keer zijn er koekjes in plaats van taart. De beheerder van het dorpshuis schenkt koffie. De opkomst is laag. Niet zo gek, de uitnodiging viel pas begin van de week in de bus. Als iedereen zit, begint de gebiedsregisseur aan haar verhaal. Wat blijkt: als gevolg van die herijking zal het dorpshuis worden gesloten. De subsidie aan de voetbalclub zal worden gehalveerd. De sociale basisinfrastructuur blijkt te gaan over sport, cultuur en ‘ontmoeting’. Met dat laatste worden de dorpshuizen en wijkgebouwen bedoeld. En herijking is een ander woord voor bezuiniging.
Er is vanuit de gemeente gelukkig ook meegedacht over oplossingen. Zo moet de voetbalclub zakelijker gaan denken en zelf voor inkomsten zorgen. Dat kan makkelijk, bijvoorbeeld door het clubhuis onder schooltijd te verhuren voor teambuildingbijeenkomsten. En het dorpshuis? Ook dat kan anders. Er is immers ook een kerk die gebruikt kan worden voor de activiteiten die nu in het dorpshuis plaatsvinden.
De plannen slaan in als een bom. Wat nu?
Politieke lobby
Het overkwam mij zelf ook. Ik was vrijwilliger bij Epilepsie Vereniging Nederland. Opeens dreigde de ondersteuning van kinderen met epilepsie op school te verdwijnen. En dat gold ook voor de twee speciale scholen voor epilepsie in ons land. Voor ik het wist was ik betrokken bij een campagne om dat in de Tweede Kamer recht te zetten. Dat is gelukt, er werd, na maanden lobbyen, praten en media-aandacht, een wijzigingsbesluit op de wet aangenomen! Unaniem zelfs!
Ik leerde er veel van. Bijvoorbeeld dat je via de politiek echt een verschil kunt maken in de levens van mensen. Hoe leuk politiek kan zijn. En ook dat het heel handig is als je als vrijwilliger begrijpt hoe politiek werkt.
Later werd ik zelf ook politiek actief als gemeenteraadslid. Ik sprak veel met betrokken inwoners en vrijwilligersorganisaties. Het viel me ook toen op dat er een grote afstand zit tussen de politiek en inwoners. Dat bijvoorbeeld lang niet iedereen een gemeenteraadslid durft aan te spreken of te schrijven. Zelfs niet als het telefoonnummer van dat raadslid gewoon openbaar is. En politieke partijen inwoners actief uitnodigen voor gesprekken. Veel mensen weten niet dat je de gemeenteraad in de vergadering kunt toespreken.
Dat is best gek want politiek is van, voor en door ons allemaal. Die gemeenteraad zit daar ook voor jou, zij zijn de gekozen volksvertegenwoordigers.
Het is mijn overtuiging dat de lokale samenleving er beter van wordt als politici en vrijwilligersorganisaties elkaar beter leren vinden en elkaar beter verstaan. Als het gesprek echt op gang komt en blijft. En niet pas als er problemen zijn, maar eerder al. Zodat inwoners kunnen meedenken met de gemeente, en het gesprek kan gaan over wat inwoners wél willen, in plaats dat ze moeten reageren op wat ze níet willen.
Politiek is van en voor iedereen!
De samenleving maken we samen. In voor- en in tegenspoed. Inwoners, gemeente, bedrijven, organisaties, sportclubs en religieuze instellingen. ‘De gemeente’ kan niet alles doen, niet overal zijn, niet alles weten.
Juist in een gemeente kun je samen met betrokken inwoners veel bereiken. Het is vanuit deze gedachte dat de landelijke overheid veel taken heeft overgedragen aan de gemeenten. Gelukkig zetten steeds meer gemeenten actief in op een goede samenwerking met maatschappelijke organisaties.
Ook als gemeenteraadslid kun je onmogelijk alles weten: veel informatie over wat er in de lokale samenleving speelt krijg je als raadslid via inwoners die zich inzetten voor de lokale gemeenschap. Vergeet niet dat gemeenteraadsleden geen ambtenaren maar volksvertegenwoordigers zijn: de gemeenteraad is door de inwoners gekozen.
Meer weten over gemeentepolitiek? Contact?
Ik vind het belangrijk dat vrijwilligersorganisaties weten hoe de gemeentelijke politiek werkt. Want het kan echt een verschil maken voor jouw dorpsraad, koor of sportclub. Met een paar simpele weetjes kom je al veel verder, zorg je ervoor dat jouw input of bezwaar beter wordt gehoord. En als je echt wilt, dan kun je ook vanuit jouw organisatie zaken op de politieke agenda zetten en invloed uitoefenen, dus voordat er nieuwe plannen worden gemaakt.
Kijk gerust verder op mijn website, volg me op LinkedIn voor updates. En vooral: neem contact op als je wilt bespreken wat ik voor je of jullie kan doen!